حکیم ابوالقاسم فردوسی، یکی از بزرگترین شاعران ایرانی، در قرن چهارم هجری شمسی و در سال ۳۱۹ هجری شمسی، معادل با ۳۲۹ هجری قمری و ۹۴۰ میلادی، در روستای پاژ توس به دنیا آمد. او با اثر برجستهاش، شاهنامه، شناخته میشود که به عنوان معروفترین و باشکوهترین کتاب شعر فارسی به شمار میرود. شاهنامه تنها یک اثر ادبی نیست، بلکه نقشی اساسی در تعریف هویت ایران و مردم ایرانی و همچنین حفظ زبان فارسی در طول قرنها ایفا کرده است. این اثر عظیم با بیش از ۵۰,۰۰۰ بیت، طولانیترین کتاب شعری است که تا به حال توسط یک شاعر یا نویسنده نوشته شده است. شاهنامه حماسهای است که جوهر و روح ایران را به تصویر میکشد. نکته جالب در مورد این کتاب این است که در حالی که اشعار فردوسی در دوران باستان ایران سروده شدهاند، پیامهای آن فراتر از زمان خاصی بوده و در بسیاری از موارد میتواند برای تمام بشریت معنا داشته باشد.