یکی از مکان‌های تاریخی و مذهبی در شهر شیراز، آرامگاه علی بن حمزه بن موسی کاظم است. این آرامگاه در دوره دیلمیان به دستور امیر عضد الدوله دیلمی ساخته شده و در خیابان حافظ، نزدیک به رودخانه خشک واقع شده است. در این مکان، شاه میر علی بن حمزه بن موسی کاظم آرامیده است. او در سال 220 هجری به دلیل خطرات ناشی از خلفای عباسی به شیراز پناه آورد و در یک غار سکونت گزید.
سید علاء الدین حسین، که به حسین موسی و حسین کوچک نیز شناخته می‌شود، برادر علی بن موسی الرضا و پسر موسی الکاظم علیهم السلام است. او در مسیر ورود به توس از شهر مدینه، در شیراز به دست سربازان مأمون در اواخر قرن دوم هجری به قتل رسید. آرامگاه سید علاء الدین حسین در دوره اتابکان، که به اواخر قرن هفتم یا اوایل قرن هشتم برمی‌گردد، در محله آستانه در جنوب شرقی بافت شیراز ساخته شده است.
در دروازه کارون شهرستان شیراز، امامزاده بی‌بی فاطمه واقع شده است. بانو بی‌بی فاطمه یکی از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) به شمار می‌آید و به عنوان ام عبدالله، از بانوان فاضل فاطمه زهرا (س) شناخته می‌شود. این امامزاده در محله سه باغ شیراز قرار دارد و در یک بنای چهار ضلعی ساخته شده است که توسط قتلغ خان بنا گردیده است.
آرامگاه شاه چراغ، مهم‌ترین و معروف‌ترین زیارتگاه در شهرستان شیراز است. شیعیان بر این باورند که در این مکان، احمد بن موسی، پسر بزرگ امام موسی کاظم و برادرش محمد بن موسی، آرامیده‌اند. احمد بن موسی که به شاه چراغ مشهور است، در مسیر جستجوی برادرش علی بن موسی الرضا به خراسان سفر کرد، اما در این راه به دست مأموران خلیفه عباسی به قتل رسید.